donderdag 9 februari 2012

Lappen en rijgwerk

 Zoals mijn oudste zus zo mooi vroeg in haar sms: en..zijn de lappen eraf en het rijgwerk eruit? Ja, sinds afgelopen dinsdag zijn de lappen eraf en het rijgwerk is eruit. Het litteken is heel mooi, op sommige plekken zie je het al bijna niet meer. 

De specialist van het Erasmus Medisch Centrum, die mij geopereerd heeft, heeft me nu tijdens de controle uitgelegd hoe t precies zit met mijn slakkenhuis. Een normaal slakkenhuis bestaat uit 3 wendingen. Bij mij is de 1e wending normaal, maar de 2e en 3e is met elkaar vergroeid. Dit is 100% aangeboren en de oorzaak van mijn slechthorendheid. Dus niet vanaf mijn 9 maanden slechthorend, maar vanaf mijn geboorte. Is wel makkelijker uitleggen :-)


CT scan van mijn linkeroor. 

Tijdens de operatie wordt gecontroleerd of de CI werkt en of de gehoorzenuw daarop reageert. Nu was het nogal lastig manoeuvreren met de elektrodes door het aangetroffen bindweefsel. Bindweefsel is alleen te zien met een MRI-scan. En ze maken altijd alleen maar een CT-scan, tenminste in dit ziekenhuis. De elektroden zitten er nu driekwart in, dwz 12 van de16 elektroden werken optimaal. Dat was volgens de audioloog genoeg om met deze CI-implantatie het gewenste resultaat te verkrijgen.

Duizeligheid: de impact die de operatie op mijn evenwicht heeft is erg groot. Door het moeizame inbrengen en de vloeistof die uit mijn slakkenhuis kwam, leidde deze ingreep bij mij tot langdurige duizeligheid. Ik moet geduld hebben en het kan weken duren voordat het helemaal over is. Mijn binnenoor moet nu vooral gaan genezen. Gelukkig merk ik nu al dat het weer beter gaat dan eergisteren. Ik kan alleen op de dijk wandelen met mijn hond en ik kan ook steeds meer dingen in huis doen, zonder dat ik sta te tollen op mijn benen. Ik kan steeds beter focussen op de horizon.

Mijn smaakpapillen zijn onherstelbaar beschadigd, maar je went er aan, zegt men... Dit kwam heel hard aan en was ook het breekpunt. Eindelijk heb ik toen kunnen huilen, al mijn frustraties en angsten kwamen eruit. Want alles is mij erg tegengevallen. Gelukkig was de dokter heel medelevend en nam ook de tijd om hierover te praten. Fijn gevoel. Inmiddels geloof ik niet meer dat het onherstelbaar beschadigd is. Ik denk dat ze even de zenuw geraakt heeft die daarmee in verband staat. Want ik merk dat het gevoelloze/smaakloze gebied op mijn tong heel langzaam kleiner wordt. Geduld hebben dus. Ik wil over een maand of wat mijn favoriete rode wijn weer met smaak kunnen drinken en daarvan genieten.

Aansluiting: Met de specialist afgesproken om op 28 februari te bellen om te kijken hoe t met mijn duizeligheid gaat en dan pas kijken wanneer ik aangesloten word. Ze zei 6-8 weken na operatie in mijn geval. Maar ik kreeg net een brief van het Erasmus met oproep voor 1e afregeling (dus aansluiting) en dat is volgende week woensdag al!! Dat gaat mij toch iets te vlug, ondanks mijn ongeduld. Net gebeld en afspraak is verschoven naar 22 februari. Als ik me tegen die tijd nog niet goed genoeg voel, kan ik het weer opschuiven. Maar ik ga voor de 22e. Mijn streefdatum om me weer goed genoeg te voelen voor het horen van de eerste tonen in mijn linkeroor.






 

 

4 opmerkingen:

  1. Pittig!

    Neem de rust.

    Mij is uitgelegd dat er een hele dunne smaakzenuw vlak langs dat gebied loopt. Als die doorgesneden wordt, merkt alleen een fijnproever daar iets van, want het si niet de enige. Maar hij gaat meestal niet kapot, hij wordt opzij geduwd. Daar krijgt hij een klap van, en dat proef/voel je. Ik ken iemand waarbij dat een half jaar heeft geduurd, en daarmee was het helemaal voorbij.
    Bij mij is het nooit over gegaan. Ik heb nog steeds regelmatig last. Als mij CI hard heeft gestaan, en i ben moet dan proef ik het duidelijk.
    Op die momenten heb je dus niks aan een lekkere fles wijn.
    Ik heb pech gehad. Ik ken niemand anders die dit heeft, en de artsen snappen het ook niet goed.
    Ik hoop dat he bij jou nog weg trekt. dat kan dus nog een half jaar duren.

    blijf naar die horizon kijken.

    en goed dat je af en toe in stort. altijd sterk zijn kan niemand.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Maar als je niet moe bent en CI stond niet te hard, heb je dan nog last? Of kun je dan wel genieten van wijn? En proef je het eten nu ook anders? Ik proef nu nl bijna overal suiker door t eten, terwijl dat er niet door zit.

      Verwijderen
  2. Djeeez, wat heftig zeg! Ik kan me zo goed voorstellen dat alles er even uit kwam hoor! De spanningen natuurlijk, en dan het zware herstel. Fijn om te weten hoe het nu zit, maar dat verandert niets natuurlijk. Dikke knuf! Houd je taai hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heftig! Je bent iig niet de enige die dit heeft na een CI operatie. Ken ook andere mensen bij wie de smaak beschadigd is. Hoeft niet onherstelbaar te zijn, maar het is wel echt heel anders dan ervoor na zo'n ingrijpende operatie. Het is en blijft natuurlijk wel een mechanisch iets plaatsen in het meest gevoelige en belangrijk deel van je lichaam: je hoofd/je hersenen. Het is dan ook het natuur dat daarop reageert. No less, no more. Besef dat en balanceer. Keep yourself in care!

    BeantwoordenVerwijderen