Als een koorddanser
Voetje voor voetje
Over de dunne draad
Dat herstel heet
Balancerend
Wiebelend
Even een stapje terug
Voor een beter evenwicht
Diep ademhalen
Horizon wankelt
Voet schuifelt naar voren
Andere voet gehoorzaamt
En sluit aan
Zweet druppelt in mijn nek
Vindt de weg naar beneden
Niet achterom kijken
Ik ga er even bij zitten
Koord is nu een bank
Met een deken en een kussen
Ik leg me te rusten
Kat doet mee
Ik sluit even mijn ogen
Voor alles en iedereen
In mijn cocon
Stil en toch tevree
woensdag 22 februari 2012
Als een koorddanser
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Een gedicht als een koord, de woorden rijgen zich aaneen in alle rust.
BeantwoordenVerwijderenMooi gezegd, dank!
VerwijderenWat een talent Margreet, heel mooi!
BeantwoordenVerwijderenMooi en sluit me geheel bij vorige commentaren aan.
BeantwoordenVerwijderen