De avond daarvoor kreeg ik de kriebels, nu gaat het echt gebeuren. Zou de implantaat naar behoren kunnen werken in dat rare slakkenhuis van mij? Paar vrienden van mij die ook CI hebben, drukten mij vooral op het hart niet teveel verwachtingen te hebben. Ik wist dat ik rare geluiden kon verwachten, kraken, piepgeluidjes. Ik was op alles voorbereid en toch kriebels in mijn buik.
Het verkeer werkte die dag ook lekker mee, binnen een uur waren we in Rotterdam. En een half uur te vroeg voor de afspraak.
Eindelijk was ik aan de beurt, de audiologe pakte eerst alle spullen uit en gaf uitleg bij elk onderdeel. En dat zijn er nogal wat. Verloopstekkertjes voor in het buitenland, accu oplader voor in de auto (handig voor een kilometervreter als ik), stekker voor audioapparatuur (rechtstreeks muziek horen). Toen het moment surprême: het toestel zelf. De spoel vond moeiteloos haar weg naar mijn magneet onder mijn hoofdhuid. Ik heb de goede kleur gekozen, je ziet t bijna niet.
Ik moest aangeven wanneer ik wat hoorde bij het afstellen. In het begin was het vooral in mijn hoofd voelen, maar na 10 minuten werd dit horen. De audiologe had uit voorzorg de programma's wat zachter gehouden vanwege dat voelen. Maar na een half uur zat ik al op programma 3, dus heeft ze het weer bijgesteld. Het afstellen doet ze via de computer, het lijkt wel wat op een soundmixer. Er zijn dus 16 electroden. Elke electrode kan ze apart bedienen. Ondanks dat er maar 12 electroden in mijn slakkenhuis zitten en de resterende 4 er net buiten viel, kon de 13e toch wel gebruikt worden. De 14e, 15e en de 16e electroden kunnen ook gebruikt worden, maar pas op full speed. Dit wordt pas aangezet als ik aan de eerste 12 electroden gewend ben. Dat was een grote meevaller.
Wat mij verbaasde is dat het geluid mij vertrouwd aandeed, het klonk zoals vroeger met mijn ouderwetse gehoorapparaat, zo'n kasttoestel, maar dan verkouden. Ook maf om te ervaren dat het geluid in mijn hoofd zit ipv gehooruitgang zoals bij gehoorapparaat. Na de afstelling ging ik naar de logopediste voor een gehoortraining.
De logopediste wilde alleen wat geluid laten horen van trom, triangel en de verschillen daarin. Maar al gauw zaten we op woorden (kleuren), na wat oefenen kon ik het redelijk verstaan zonder spraakafzien. Ik moet het alleen niet invullen, mijn logica gaf aan dat de laatste genoemde kleur die kleur moest zijn wat nog niet genoemd was. Maar vals als ze was, zei ze nog een keer hetzelfde kleur wat ze al eerder genoemd had. En ik met mijn invulling en logica hoorde alleen maar dat wat ik wilde horen. Ai, leerpunt dus: echt luisteren ipv invullen. Ik lachte er hartelijk om. Ja, wat wil je als je al 46 jaar op die manier werkt. Ook hoorde ik vrij snel verschil tussen mannenstem en vrouwenstem. Geen Kwik, Kwek en Kwakgeluid..maar misschien was dat altijd al wel zo geweest en weet ik niet beter dat iedereen op die manier praat. Het is toch een verschil als je van horend naar doof bent gegaan en dan een CI krijgt of van doof/slechthorend geboren naar CI.
Op weg naar huis, hoorde ik de richtingaanwijzer in de auto, niet het knipperen maar het aan en uitzetten. Dat hoorde ik voorheen niet met mijn gehoorapparaat. Althans niet in de auto van Eric-Jan, in mijn eigen auto hoor ik dat wel.
Eenmaal thuis hoorde ik mijn zus door de telefoon praten toen mijn man haar sprak. Eerst getest zonder CI en met gehoorapparaat: toen hoorde ik haar niet. Weer test met CI en zonder gehoorapparaat, toen hoorde ik haar wel. Dus jullie snappen wel dat ik dat foefje de komende tijd veel ga herhalen. Wat hoor ik met gehoorapparaat wel of niet en met CI. Is voor mij ook een bevestiging.
Later op de avond ging Eric-Jan even naar de keuken en ik hoorde hem voor t eerst sloffen op zijn pantoffels, woesj woesj klinkt dat. Grappig. En het tikken van de nagels van Ela op de vloer. Het ritselen van een plastic zakje.
Alles klinkt nu heel hard en nog niet mooi, niet vol. Maar dat heeft training, tijd en geduld nodig. Daar heb je het weer: geduld. Volgens mij bezit ik over een jaar een engelengeduld :-)
