maandag 30 januari 2012

Update dag 4 CI

Jippie, niet meer misselijk! Alleen nog duizelig, maar wat is het heerlijk om weer gewoon trek te hebben zonder dat akelige misselijke gevoel. 

Nog over de operatie: deze is goed gelukt. Maar omdat er bindweefsel (!) in het slakkenhuis zat, was het lastig manoeuvreren met de electroden. Deze zitten er nu voor driekwart in, wat goed genoeg is voor de gehoorzenuw. 

Volgens arts is bindweefsel, en daardoor bijna geen trilhaartjes in slakkenhuis, aangeboren en dus waarschijnlijk de oorzaak van mijn slechthorendheid. Maar ik zag dubbel toen ze me dat vertelde, want net bijgekomen uit de narcose. Dus ik vraag het nog eens tijdens controle afspraak als mijn hechtingen eruit gaan. 

Ook vreemd eigenlijk dat ze zoiets belangrijks vertelt terwijl je bijna onderuitgaat van de misselijkheid en duizeligheid. Plus geen bril op en geen gehoorapparaat in. Ik vraag me wel eens af of ze zich wel realiseren wat slechthorendheid of doofzijn echt inhoudt, in plaats van alleen maar een defect aan het gehoor te constateren en deze eventueel te repareren. 

Dat viel me ook op bij de verpleegkundigen. Velen waren heel duidelijk in hun spraak (mijn complimenten hiervoor!) maar bij de nachtzusters was dat een paar keer niet het geval. Eentje riep zelfs in mijn niet geopereerde, maar wel dove oor zonder gehoorapparaat: MOET IK MET U MEELOPEN NAAR DE WC? toen ik haar 's nachts belde voor assistentie. 

Maar dankzij een avondzuster uit het voormalige Oostblok die gebrekkig Nederlands sprak maar goed was in commando's: "Eten jij! Rechtop zitten jij! Anders jij blijft misselijk!  Hier koekjes, hier beschuiten, hier hete thee, nog meer thee? Goed drinken," realiseerde ik me ineens dat ik moest eten om er boven op te komen. Dus 's nachts at ik dan met pijn en moeite een paar theebiscuitjes, wegspoelend met hete thee vol suiker, eraan denkend...ik moet er weer bovenop komen. 

En dat is gelukt. Want ik mocht de volgende dag naar huis!

 

 

6 opmerkingen:

  1. Nou, dat is alvast goed gegaan! Sterkte met het herstel :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gelukkig, alweer een stap verder in de goede richting. Ga zo door! ;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nee ze realiseren zich het niet. Is me allang duidelijk. Blijft een punt!
    Oostblokverpleegkundigen bewijzen dus hun nut! goed zo!

    liefs,
    Ewa (t lukt mij niet om mijn naam eraan te plakken, blijf unknown of anoniem)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh Margeet wat herkenbaar. Ook mijn ervaring is dat het prima personeel is maar ze praten als ze weglopen, of zeggen midden in de nacht in het donker; slaap je weer niet?
    Dr. Metselaar kwam vlak voor mijn ontslag door de Anesthesist nog even langs en plofte op mijn bed om uit te leggen dat het prima was verlopen en dat het maximale was bereikt. Ik was blij met zijn bezoek. Alle andere keren had ik net als jij geen bril en ook aan het andere oor geen gehoorapparaat.
    Ik ben blij voor je dat je al zover bent, al is het met een paar flinke hobbels, en alles nu goed met je gaat.
    Wellicht komen we elkaar nog tegen in het Erasmus, zou best leuk zijn. Ik wens je verder een goed herstel en revalidatietijd.

    PS Nu wel met foto :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik zocht al naar berichtgeving over 'hoe het nu met het gehoor' is, maar teruglezen begrijp ik dat dat nog even zal duren. Ben benieuwd! Sterkte met het herstel!

    BeantwoordenVerwijderen