dinsdag 31 juli 2012

6 maanden na de CI-operatie

Time flies when you're having fun. Nadat ik begin juni eindelijk duizelvrij was, werd mijn wereld weer groter. En sneller en voller en drukker. Ging ik eerst als een schildpadje (zoals je dat wel eens ziet op een scootmobiel of een zitmaaier), na een tijdje werd dat een haasje. Maar soms moest ik als een haas weer terug naar de schildpadmodus. Dat was in de eerste dagen, toen ik weer aan het werk was, erg hard nodig. De moeheid zat hem niet in het communiceren met mensen, maar in de lange autoritten.

Het was spannend om weer aan het werk te gaan, want hoe zou het nu klinken met een CI. Merk ik verbetering of is het alleen maar goed voor het horen van vogelconcerten. De eerste dag met collega's verliep niet echt spectaculair qua horen. Wel merkte ik dat de radio aanstond op mijn werkkamer die ik met twee collega's deel. Ik vond het niet echt prettig om naast de geluiden van het tikken op een toetsenbord en het geritsel van papieren, ook nog eens het gemompel van de radiomeneer of -mevrouw aan te horen. Afgesproken dat de radio uit gaat als ik er ben. En zo vaak ben ik daar niet, gelukkig voor mijn collega's.

Een ander spannend moment was een vergadering met 4 collega’s. We hebben tweewekelijks een hele dag overleg. Ik had daar altijd een schrijftolk bij en die was er nu ook weer bij. Het viel mij en de schrijftolk op dat ik minder naar het laptopscherm van de schrijftolk keek en meer naar mijn collega’s. Ik heb een paar collega’s die mompelen en één daarvan heeft een baard. Die persoon met een baard kon ik nu veel beter verstaan dan voorheen. Dat was echt een openbaring. Maar de schrijftolk houden we erin, want het blijft lastig om een vergadering goed te volgen, met of zonder CI.

Vandaag had ik een gesprek met een collega die ik al 6 maanden niet gezien had. Na een tijdje zei hij: "Je hoort echt veel beter, ik hoef bijna niets meer te herhalen en ik kan gewoon praten zoals ik altijd doe zonder extra te articuleren". Ja, dat is waar. En het grappige is, dat het vanzelf gaat. Ik merk het zelf bijna niet. Ik ben al zo gewend geraakt aan het geluid van CI en alle extra's die ik erbij heb gekregen.

Ook al ben ik er aan gewend, het blijft voor mij bijzonder dat ik een vogelconcert in de huiskamer kan horen als de tuindeur openstaat.

 

 

5 opmerkingen:

  1. Geweldig Margreet!
    Dit is de grote winst van een CI. Veel voordelen maar ook andere nadelen, je hoort soms meer dan je lief is. Daar komt bij dat je gewent bent aan de rust. Een mooier compliment kun je van je collega´s niet krijgen! Je mag trots zijn op wat je nu in een half jaar al hebt bereikt.
    Groetjes,
    CI-maatje

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt Gea, gewend aan de rust en 4 maanden e eigen ritme volgen. Dat is nu even wennen, andere ritme.. Maar over een tijdje weet ik t niet beter.

      Verwijderen
  2. Goed stuk. Herkenbaar, mede omdat Marjo ook het CI gebeuren ervaart. De verstaanbaarheid van gesprekken...dat blijft een belangrijke schakel. Dat sommige dingen vanzelf gaan geloof ik meteen. Straks hoef je niet eens meer te liplezen...
    Misschien kan straks ook gewoon de radio "on air" blijven op je werk...zelfs dat kan een onverwachte wending zijn.
    Wim N.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha, ik was al benieuwd hoe het met de oortjes ging. Mooi dat je het onder de knie krijgt en dat je nog geen spijt hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geen spijt hoor, en ook niet 'nog':-) Het was een hectische tijd en dan ontbreekt mij de tijd en de puf om mijn blog bij te houden. Maar ik ga het weer bijhouden.

      Verwijderen