maandag 9 april 2012

Not kissproof

Op het moment dat mijn vriendin en CI-draagster naar mij uitkijkt in de wachtruimte bij het Erasmus ziekenhuis, valt haar oog op deze tekst op de muur: "gretig en dromen", als ik net binnen kom lopen. Een duidelijk geval van synchroniciteit, want deze tekst geeft mijn leven perfect weer. It's written on the wall!

Mijn CI is nu weer opnieuw afgesteld met drie extra programma's. Gehoortest wees uit dat ik met CI op 20-25 Db uitkom in plaats van 110-120 Db zonder CI. Het is een heel groot verschil en dat merk ik zeker in het dagelijkse leven. Ik ondervind nu ook hoe weinig ik eigenlijk hoorde met mijn gehoorapparaten, terwijl ik voorheen juist het integendeel vond. Zo zie je maar weer, het is allemaal een kwestie van perceptie. Ik was tevreden met mijn gehoorapparaten tot ik dit avontuur met CI aanging. Nu zou ik niet meer zonder CI willen, hoe onvolkomen het geluid nu nog is.

Soms bekruipt mij wel eens het gevoel: ben ik nu gelukkiger met CI en alle geluiden die ik nu hoor? Want ik hoor niet alleen maar leuke geluiden, zoals fluitende vogeltjes, blatende schapen en spinnende katten maar ook het snijden van groenten (krisj, krisj) in de keuken als ik in de woonkamer op de bank zit. Of het knauwen op Amsterdamse uien van mijn lief (knars, knars...ik begrijp nu wel meteen de herkomst van het woord tandenknarsen). Het gerammel van het uitladen van de vaatwasser of het tikken van de richtingwijzer van mijn auto. Leuk dat ik het nu allemaal kan horen maar maakt mij dat ook gelukkiger? Dat is een vraag waarop ik niet gewoon met ja of nee op kan antwoorden. Je leert er mee omgaan, het filteren. Ongewenste geluiden kun je naar de achtergrond dringen maar dat kan ik nu nog niet. Alles komt even hard binnen. Ik ken zelfs iemand die haar CI uitdoet tijdens het koken, want het gasfornuis maakt zoveel lawaai. Herkenbaar! Maar toch zet ik de CI niet af want ook dat soort geluiden hoort erbij. Ik kan mijn hersenen leren het te negeren als een niet ter zake doende geluid.

Waar ik heel blij mee ben, is dat ik op verjaardagsfeestjes of in grote groepen, de stem van mijn gesprekspartner veel beter kan horen boven het drukke geroezemoes uit. Dat was een grote verrassing. Ik hoef me nu veel minder in te spannen om een ander te verstaan. Kijk, dáár ben ik voor gegaan! En dat ik, bij het terugrijden in het donker naar huis, mijn lief heel goed kan verstaan bij het minieme licht dat van het dashboard komt. Ik moet zijn lippen wel zien, maar het hoeft niet meer bij 100 Watt licht te zijn. Ook het steeds beter verstaan van woorden bij gehoortraining zonder te kijken is voor mij een overwinning. Ik moet er hard voor werken, maar uiteindelijk lukt het me wel. Ik ben er nog lang niet, ik ben pas 4 weken bezig met het horen. Met wat ik nu hoor, geeft me een goed gevoel voor de toekomst.

Ik moet alleen iets vinden op de knuffelhouding. Als iemand mij enthousiast omhelst, moet ik mijn CI vasthouden want anders valt het er zo uit. Ja, ik kan een oorstukje aan laten maken zodat het kissproof is maar ik ben juist zo blij dat er niets meer in mijn oor zit. Geen jeuk meer, geen afgesloten gevoel. Voor het andere merk CI bestaan er haarclips, eens kijken of dat er ook is voor mijn type CI. Ik denk het wel, voorlopig hou ik het gewoon vast, want ik kan niet zonder knuffelen.

 

 

3 opmerkingen:

  1. Hoi Margreet,
    Wat goed dat jij het zo goed volhoudt.
    Er gaat een nieuwe wereld voor je open.
    Ik heb dit gemerkt bij de overgang van de analoge gehoorapparaten naar de digitale uitvoeringen in 2000. De nieuwste toestellen zijn tot op 1 db nauwkeurig af te stellen, voorheen kon dat niet met de kleine schroevedraaiers.
    Met belangstelling blijf ik jou vooruitgang met CI volgen. Er zullen nog wel eens momenten voorkomen dat je denkt, was ik er maar nooit aan begonnen. Maar de aanhouder wint.
    Blij dat je nu ook beter kunt communiceren.
    Hoe vind jij trouwens je eigen stem klinken?
    Met belangstelling kijk ik uit naar jouw reactie.
    Gr. Léon

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Leon,

      ik hoorde mijn stem al voor CI en dat is niet veel veranderd. Ik merk wel dat ik zachter praat omdat ik nu alles heel hard hoor. Hoe dat over een jaar zal zijn, weet ik niet.

      gr. Margreet

      Verwijderen
  2. Het blijft spannend om te lezen hoe het met je gaat...
    Toen ik dit stukje las moest ik denken aan een boek van Oliver Sacks (Een antropoloog op Mars, waarin hij in een hoofdstuk over iemand schrijft die blind geboren is en na een operatie weer kan zien. Als ik het me goed herinner beschrijft hij ongeveer hetzelfde als jij: alles wat hij ziet is "even belangrijk", omdat hij niet geleerd heeft om belangrijke van onbelangrijke visuele informatie te scheiden.
    (Uiteindelijk gaat het niet zo goed met die ex-blinde geloof ik, dus ik weet eigenlijk niet dit nu een aanbeveling is of niet).
    Het mooie van deze stukjes van jou (en van dat boek van Sachs) is, dat wij "gezonden" er weer eens aan herinnerd worden dat heel veel dingen voor ons zo automatisch gaan, dat je je nauwelijks kunt voorstellen dat het niet of anders gaat.
    Blijven horen en blijven schrijven, dus.

    BeantwoordenVerwijderen